SEN VE BEN

[Admin]

Aşk acısı yazılmış bir hikayenin baş kahramanıyız; sen ve ben.
Başı olupta sonu olmayan bir hikayenin.
Sen ve ben ne kadar uzakta olsak birbirimize,
Bir cümle içerisinde kullanmasak eskisi gibi sen ve beni,
Artık ayrıyız bu koca dünyada sen ve ben!
Ben kuzeydeyim, sen güneyde,
Ya da ben batıdayım, sen doğuda.
Sen ve ben kimilerine göre çok hoş gelen bir kelimeyle başlasa bile,
Benim için hiçbir zaman bir özellik taşımadı bu yeryüzünde,
Bir türlü anlaşamadık birbirimizle,
Sen ve ben hep kendi bildiğimizi, hep canımızın istediğini yaptık,
Sonucunda birimiz kaybetse de, birimiz kazandık!...
Sen ve ben, aşk acısını anlatan bir filmin başrol oyuncularıydık, sen ve ben.
Filmde geri kalanların hepsi figüran!
Başı olupta, sonu olmayan,
Birimiz pozitif, birimiz negatif.
Fizik kurallarına göre negatif ve pozitif birbirini çekse de,
Sen ve ben hep birbirimizi itiyorduk, istemiyorduk birleşmeyi.
Sen ve ben diyebilmek için cümlelerin başında hep derin bir nefes alıyorduk,
Çünkü ne zaman senden bahsetsem seninle ilgili bir şey söylesem de,
Ya dilim kuruyordu, ya da kalbim en hızlı atışlarını atıyordu,
Bazen de istemeden duruyordu.
Aramızdaki problemleri bir türlü oturup çözemedik,
Matematik problemlerinden daha zordu ikimizin problemleri,
Sanki bir devlet sorunuydu, problemliydik; sen ve ben!
Dünü olupta bugünü olmayan bir hayaliz sen ve ben.
Düşler aleminde bile bir türlü istediğimiz o mutlu düşü kuramazken.
Ne istediğiysem hep senin için,
Ne söyletiyorsam hep senin için,
Ne düşünüyorsam hep ikimizin geleceği içindi.
Artık ne geçmiş ne de bu saatten sonra bir gelecek vardı.
Sen ve ben dışarıdan çok uyumlu bir çift gözüksek de,
İçeride hiç te öyle değildik, aksine hep birbirimizi yedik.
Ben senin için bir saç teline ömrümü verirdim,
Sen ise büyük sevgime ufak bir besin bile veremedin!
Sana olan sevgim hep açtı, doyamıyordu kendi kendine.
Senin de sevgine ihtiyaç vardı, yaşayamıyordu sensiz, yapamıyordu sensiz.
Sen ve ben kelimesi bir daha hiçbir cümle içinde kullanamadık,
Sen ve ben artık geçmişte yer alan hatıralarda, anılarda o tatlı günlerde kalmıştık
Yüreğimdeki seni hiç kimseyle paylaşamadım, yapamadım,
O simsiyah saçların, kapkara gözlerin varken ne güzeldi hayat,
Ne zaman simsiyah saçların sararır oldu, gözlerin yaban ellerin oldu,
İşte sen ve ben birbirimizden iyice koptuk, aramızdaki herşey yok oldu.
Artık o saatten sonra merhabayı bırak,
Birbirimize sırtımızı dönüp, sanki konuşma yasağı konmuş suçlular gibiydik, sen ve ben.
Benim suçum sevmekti, senin suçun acı çektirmek.
Benim suçumun ceza süresi ömür boyuydu,
Senin ki ise o yaban ellerde ne kadar yaşayabilirsen!
Yani en ağır cezayı yine ben almıştım, sen ise kötü hayata başlamıştın.
O güzel adın artık o pis ağızlarda kirleniyordu,
Ne kadar temiz de olsa her konuşmada daha çok kirleniyordun,
Vücudun el değmemiş olsa bile, eller seni çamura sokuyor, çamura batırıyordu!
İşte böyle ayrıldık bu ellerin içinde sen ve ben.
Belki başlangıcımız iyi olsa da, sonumuz iyi olmamıştı ama neden?
Her gece gözlerde gözyaşı yerine kan akıyordu,
O tatlı sözlerin yerine yalan sözlerin konuşuyordu,
Bambaşka bir hayatın içindeydik artk; sen ve ben.
Ne zaman ismini duysam, sağar oluyor,
Ne zaman seni görsem hep kör oluyor,
Ne zaman bana dokunsan, hiçbir şey hissetmiyordum.
Artık ne ben eski bendim; ne de sen eski sen değildin!
Hani böyle olmalı mıydı diye düşünsem de sen ve ben,
Ama hiçbir yol bulamıyordum, yapamıyordum her şey olmuştu kördüğüm.
Aşk acısı çekilmiş bir filmin başrol oyuncularıydık artık sen ve ben